Bespreking door Steunpunt Informele Zorg Twente

De website van de Stichting Informele Zorg Twente (www.siztwente.nl) recenseert circa september 2007 dit boek:

"Een kwetsbaar mens” geschreven door Cornelie van Well, werd op 4 april 2007 gepresenteerd bij de uitgeverij De Tijdstroom in Utrecht. Het is een breed boek, een politiek interessant boek. 17 interviews, plus een voorwoord, een nawoord en een inleiding. Dat geeft 20 visies op een heet hangijzer in de maatschappij en in de politiek. De mensen in de forensische psychiatrie, tbs-klinieken en in de FOBA, de forensische behandelafdeling in de Bijlmer bajes.

Het is moeilijk om te kiezen welke belangrijke opmerkingen te citeren. De vijf interviews met familieleden van mensen met schizofrenie zijn schokkend. Deze gedetineerden hebben meestal wel een goede jeugd gehad omdat schizofrenie zich pas in de adolescentie openbaart. Helaas, de hulp kwam vaak te laat.

Cornelie citeert in haar nawoord Hoogleraar Anton Loonen: “Het zijn de grote verliezers van de samenleving, de mensen die soms een tijd geen vat op hun leven hebben en niet voor zichzelf kunnen opkomen. Maar ze worden wel behandeld als criminelen”

Deze uitspraak doet mij deugd, maar het boek geeft veel meer dat dit. Er wordt even zo betrokken geschreven over de mensen die in hun jeugd al slachtoffer waren van hun omgeving en/of van hun kwetsbare aanleg o.a. kinderen met onaangepast gedrag en zwak-begaafden. Dit alles overspoeld door alcohol en drugs.

Een geestelijk verzorger schrijft een ontroerend pleidooi voor zielzorg aan zorgenkinderen die volwassen werden en als eenzame zielen ronddolen onder ons.Ook over wat er gebeurt tijdens de zondagskring in het stiltecentrum, een plek die als veilig en heilig wordt ervaren door de gedetineerden. Hij concludeert: “In de tbs zijn meer psychologen, psychiaters en andere therapeuten werkzaam dan bij de jeugd. Als investering in de samenleving ligt het mijns inziens meer voor de hand om bij de jongeren, in de kindertijd, te beginnen.

Twee gedetineerden komen aan bod, voorbeelden van zorgenkinderen met een onverdiend lot doordat ze in zeven sloten tegelijk liepen en niet geholpen werden. Twee vrijwilligers, bezorgde buitenstaanders die door hun contacten ervaren dat betrouwbaarheid zo belangrijk is en dat daar vaak slordig mee omgegaan wordt.. Twee hulpverleners in de kliniek en twee psychiaters met hun inzichten.

Een advocate met goede adviezen die moeilijk uit te voeren zijn.. Een familie vertrouwenspersoon die aandacht vraagt voor de protocollen. Alle informatie is er uit te halen.

Een boek voor ons allemaal, heel geschikt om door te geven aan beleidsmakers in de jeugdzorg ,volksvertegenwoordigers, opleidingen etc. etc.

 naar boven