Bespreking door Steunpunt Informele Zorg Twente
De website van de Stichting Informele Zorg Twente (www.siztwente.nl)
recenseert circa september 2007 dit boek:
"Een kwetsbaar mens” geschreven door Cornelie van Well, werd op 4 april 2007 gepresenteerd bij
de uitgeverij De Tijdstroom in Utrecht. Het is een breed boek,
een politiek interessant boek. 17 interviews, plus een voorwoord, een nawoord
en een inleiding. Dat geeft 20 visies op een
heet hangijzer in de maatschappij en in
de politiek. De mensen in de forensische psychiatrie, tbs-klinieken en in de FOBA, de forensische behandelafdeling in de Bijlmer bajes.
Het is moeilijk om te kiezen welke belangrijke opmerkingen te citeren.
De vijf interviews met familieleden van mensen met schizofrenie zijn
schokkend. Deze gedetineerden hebben meestal wel een goede jeugd gehad
omdat schizofrenie zich pas in de adolescentie openbaart. Helaas, de hulp
kwam vaak te laat.
Cornelie citeert in haar nawoord Hoogleraar Anton Loonen: “Het zijn de
grote verliezers van de samenleving, de mensen die soms een tijd geen vat
op hun leven hebben en niet voor zichzelf kunnen opkomen. Maar ze worden
wel behandeld als criminelen”
Deze uitspraak doet mij deugd, maar het boek geeft veel meer dat dit.
Er wordt even zo betrokken geschreven over de mensen die in hun jeugd al
slachtoffer waren van hun omgeving en/of van hun kwetsbare aanleg o.a.
kinderen met onaangepast gedrag en zwak-begaafden. Dit alles overspoeld
door alcohol en drugs.
Een geestelijk verzorger schrijft een ontroerend pleidooi voor zielzorg
aan zorgenkinderen die volwassen werden en als eenzame zielen ronddolen
onder ons.Ook over wat er gebeurt tijdens de zondagskring in het
stiltecentrum, een plek die als veilig en heilig wordt ervaren door de
gedetineerden. Hij concludeert: “In de tbs zijn meer psychologen,
psychiaters en andere therapeuten werkzaam dan bij de jeugd. Als
investering in de samenleving ligt het mijns inziens meer voor de hand om
bij de jongeren, in de kindertijd, te beginnen.
Twee gedetineerden komen aan bod, voorbeelden van zorgenkinderen met
een onverdiend lot doordat ze in zeven sloten tegelijk liepen en niet
geholpen werden. Twee vrijwilligers, bezorgde buitenstaanders die door hun
contacten ervaren dat betrouwbaarheid zo belangrijk is en dat daar vaak
slordig mee omgegaan wordt.. Twee hulpverleners in de kliniek en twee
psychiaters met hun inzichten.
Een advocate met goede adviezen die moeilijk uit te voeren zijn.. Een
familie vertrouwenspersoon die aandacht vraagt voor de protocollen. Alle
informatie is er uit te halen.
Een boek voor ons allemaal, heel geschikt om door te geven aan
beleidsmakers in de jeugdzorg ,volksvertegenwoordigers, opleidingen etc.
etc.
naar boven
|