Waarom ik dit boek schrijf...

Bij mijn broer Ernst (1959) werd twintig jaar geleden vastgesteld dat hij lijdt aan schizofrenie. Maar meer dan tien jaar daarvoor was dat al merkbaar...

geschiedenis

Ernst was altijd een ondernemend en fantasierijk kind. Vanaf zijn veertiende ging er echter van alles fout. In eerste instantie dachten we dat hij gewoon een moeilijke en dwarse puber was. Bij hem ging het echter verder, hij spijbelde en begon te experimenteren met drugs. Ernst woonde al snel in een kraakpand.

Vanaf zijn twintigste ging het echt fout: hij kwam in een gevangenis wegens inbraken in apotheken. Daar bleek al snel dat er meer aan de hand was en hij kwam in de psychiatrie terecht. De diagnose "schizofrenie" werd rond zijn 23-ste gesteld, dit na wéér een gevangenis en dwangopname in een psychiatrische kliniek.

Inmiddels is hij in een derde psychiatrische kliniek (en dat zal wel niet de laatste zijn) gedwongen opgenomen, na uit huis gezet te zijn en na een klein jaar op straat te hebben geleefd.

creativiteit

Ernst is zeer creatief. Hij heeft veel schilderijen en tekeningen gemaakt, maar het meest productief is hij met het maken van gedichten. Hij is jarenlang actief geweest bij een schrijfclub voor daklozen in Amsterdam: Kantlijn. Er zijn veel gedichten van Ernst gepubliceerd in daklozen kranten en boekjes die uitgegeven zijn door Kantlijn.

Op dit moment is Ernst weer opgenomen in een psychiatrische kliniek en krijgt hij gedwongen medicatie. Ernst heeft daar erg veel moeite mee, want hij voelt zich nu weer een zombie. Al zijn creativiteit is verdwenen!

vicieuze cirkel

Telkens als Ernst uit een kliniek komt, stopt hij met de medicatie. Het positieve effect voor Ernst is dat zijn creativiteit terug komt. De negatieve consequentie is echter dat hij weer psychotisch wordt, slecht voor zichzelf zorgt en weer gaat gebruiken en zwerven. Na verloop van tijd komt hij, meestal via een Huis van Bewaring, weer terecht in een psychiatrische kliniek. Zijn leven is een vicieuze cirkel...

Hieronder enkele gedichten van mijn broer Ernst:

Overleven

Je slaapt nog steeds buiten, paar kranten
deken nat, een stapel lege bierblikjes
mijn zorgen kunnen er in zwemmen.

Met koude steken in het lijf
kom je bij de hulpverlening
afspraak maken, eventueel morgen nog
vandaag heb je nodig, nog zieker
dan eerst pak je je afsprakenboekje
het is de vraag of je morgen nog haalt
down at the metro meanwhile.

Je zorgt ervoor dat een ander meegaat
bespringt een dealer
bolletje uit zijn mond trappend
je raapt ze op nog onder het bloed
leer mij kennen, zeven bolletjes
vier wit en drie bruin scoren we
met een grijns zonder pijn
weg van die metro zijn.

Uit het boek: Een kwestie van smaak. Beelden en teksten van daklozen. Foto's van Mayanne Konst en Teksten van daklozen van Schrijfclub Kantlijn. ISBN 90 72810 - €14,95 bij de boekhandel of rechtstreeks te bestellen bij de uitgever René de Milliano telnr. 072 5150771

Ze kunnen ook mooi zingen
Als de stemmen zingen, krijg ik
een lachje op m’n smoel,
meen ik tussen de engelen te zitten
De zogenaamde hemelse herrie
Boordevol tovenaars zit de hemel
en God en Satan geven een feestje
oorverdovend wordt het lawaai,
wat ik alleen hoor
Onbegrijpelijk
Hele kanonnades en niemand
hoort dit,
alleen de schizo
De oplossing: de spuit, met hierin
olieachtige substanties,
de zogenaamde depo’s
Dit begon zo’n 20 jaar geleden
Ik heb nu geen stemmen meer, in
zekere zin ben ik genezen
Mijn alfagolven, een soort
elektronische impuls,
zijn aangepast
Ik ben niet natuurlijk meer, ik
ben aangepast, gemaakt
Maar ik ben beter, wat goed is
Het hoeft niet anders te zijn
Genezing is goed

 naar boven